Historia i dzień dzisiejszy szkoły

1996 – Program Pilotażowy (Lwów – Warszawa)

Zasadniczym celem pierwszej części programu było nawiązanie kontaktów, zebranie wykładowców oraz przetrenowanie elementów programu dydaktycznego. Sesje szkoły zorganizowano we Lwowie i Warszawie (4 tygodnie na Ukrainie i 9 tygodni w Polsce); w sesjach uczestniczyło 75 słuchaczy. Połowa uczestników przyjechała z Ukrainy, pozostali byli z Polski, Białorusi, Mołdawii i Bułgarii. Program pilotażowy służył przetestowaniu sesji MSH (typ A – długotrwała sesja 6-8 tygodni). W trakcie sesji wykładali profesorowie z Polski (30 osób), krajów powstałych po rozpadzie ZSRR 13 osób), USA, Włoch i Niemiec (razem 5 osób). W trakcie sesji można było uczestniczyć w 10 interdyscyplinarnych seminariach oraz 5 tygodniowych seminariach, poświęconych jednemu zagadnieniu. Tematyka była poświęcona historii, antropologii, wiedzy o kulturze oraz etnografii. Dodatkowo, Program zawierał w sobie kursy nauk pomocniczych oraz lektoraty języków klasycznych. Program był wspierany przez Fundację Batorego.

1997 – Program Modelowy (Lwów – Warszawa)

Celem było wypracowanie i przetestowanie całościowej oferty programowej MSH, ustalenie zasad współpracy międzynarodowej i wypracowanie ram programowych sesji różnych typów (A, B, C, D, E) po to, aby można było opracowanie długotrwałe cykle studiów i reguły rozwoju.

Na tę część Programu złożyło się 7 sesji, organizowanych we Lwowie, Iwanofrankowsku, Warszawie, Krakowie, Kijowie i ponownie w Warszawie (razem 18 tygodni), w których uczestniczyli studenci z Ukrainy, Białorusi, Polski, Rosji, Bułgarii i Litwy (razem 250 osób).

W głównej sesji warszawskiej wzięło udział 61 studentów, otrzymujących stypendia (80% z ich grona pochodziło spoza Polski) oraz grupa wolnych słuchaczy. Oferta programowa zawierała w sobie: opiekę tutora, 6 jednoczesnych jednotematycznych seminariów, poświęconych metodologii i 6 równoległych warsztatów, lektoraty języków klasycznych, kursy nauk pomocniczych, historii, kursy komputerowe. Zasadnicza tematyka seminariów było poświęcona: filologii, historii, językoznawstwu, etnografii, tradycji klasycznej (historii myśli) i historii sztuki.

26 profesorów sprawowała opiekę tutorialną, a w sesjach wykładało 30 osób z Polski (badacze z Uniwersytetu warszawskiego, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego i Polskie Akademii Nauk) oraz 12 osób z Ukrainy, Białorusi, Litwy i USA.

Letnia Szkoła krakowsko-lwowska miała miejsce we wrześniu 1999. Uczestniczyło w niej 32 studentów z Ukrainy, Białorusi i Polski. Podstawowy problem stanowiła kwestia tożsamości miast: Krakowa i Lwowa. Odpowiedzi na pytanie szukano przy pomocy metodologii różnych nauk (historii sztuki, socjologii, etnografii, badań literackich i religioznawstwa). Program był wspierany przez Fundację Batorego.

1999 – 2004 Program Pięcioletni

Podstawową forma kształcenia w tej części Programu są grupy seminaryjne, które pracują pod kontrola wybitnych specjalistów. Jesienią 1999 4 grupy seminaryjne spotkały się podczas sesji w Warszawie. Wiosną/latem 2000 dwie sesje zostały zorganizowane: maj/czerwiec w Warszawie (5 grup seminaryjnych) a w lipcu we Lwowie. Kolejny etap 5-letniego Programu rozpoczął się we wrześniu 2002 od sesji organizowanej w Warszawie i objazdu w regionie Bieszczadów (granica ukraińsko-polska). Kolejna, miesięczna sesja, odbyła się w Warszawie (listopad/grudzień 2000), jej tematyką były problemy przekładu, teorii literatury, tradycji klasycznej i teatrologii.

Zima i wiosną 2001 (styczeń-marzec) zorganizowano dwie sesje: pierwsza (styczeń/luty) dotyczyła prawa i historii dawnej, druga poświęcona była historii najnowszej i językoznawstwu.

Wiosną 2001 (kwiecień-czerwiec) zorganizowano dwie sesje: pierwsza (Lwów i okolice) poświęcona była historii Kościoła Grecko-Katolickiego na Ukrainie w czasach komunizmu, gdy Kościół był prześladowany, druga natomiast (maj/czerwiec – Warszawa/Lwów) zajmowała się obecnym stanem studiów bizantynologicznych w Polsce oraz dziedzictwu kultury bizantyńskiej na Ukrainie.

Jesienią 2001 (wrzesień-grudzień) zorganizowaliśmy sześć sesji: pierwsza (Warszawa) poświęcona była dziedzictwu prawa rzymskiego (jest to osobny moduł MSH), druga (Warszawa) – filozofia nauki – była kontynuacją wcześniejszej odbytej rok wcześniej we Lwowie, trzecia (Orońsko/Warszawa) rozpatrywała dziedzictwo sztuki i kultury klasycznej we współczesnej sztuce regionu, czwarta (Warszawa/Lublin) była poświęcona językoznawstwu kognitywnemu, tematyką piątej (Warszawa/Perkoz) było wykształcenie ogólne, a szóstej filologia klasyczna. Sesja klasyczna podkreślała współprace Uniwersytetu warszawskiego z Uniwersytetami: Grodzieńskim i Lwowskim.

Zima/wiosną 2002 zorganizowano pięć sesji: pierwsza (Warszawa) poświęcona była historii i teorii teatru, druga (Warszawa) źródłom narracyjnym do historii I Rzeczypospolitej, trzecia (Lublin) dialogowi pomiędzy wyznaniami i religiami, tematyką czwartej (Warszawa) było językoznawstwo historyczne i porównawcze, a piątej pamięć żydowskiego sztetł w Europie Środkowej i wschodniej.

Latem 2002 (maj-lipiec) zorganizowano dwie sesje, z których pierwsza poświęcona była zagadnieniom przekładu w językach słowiańskich (ukraiński, białoruski, rosyjski i polski), a druga rozwoju regionalnemu.

Latem/jesienią 2002 (lipiec-wrzesień) zorganizowano pięć sesji: pierwsza (Przemyśl) poświęcona była psychologii społecznej, druga (Grodno-Warszawa) rozpatrywała problematykę pogranicza litewsko-białorusko-polskiego, będąc kontynuacją sesji wcześniejszych, tematykę trzeciej (Warszawa), którą również była kontynuacją, stanowiło dziedzictwo prawa rzymskiego (jest to specjalny moduł MSH), czwarta (Warszawa-Gdańsk-Stężyca) była poświęcona tożsamości małych narodów i grup etnicznych na przykładzie Kaszubów, piąta (Warszawa) z kolei metodologii badań w zakresie filologii klasycznej. Ta sesja również stanowiła kontynuację i podkreślała współpracę z Uniwersytetem Grodzieńskim (Białoruś) i Lwowskim (Ukraina).

Zimą 2002/2003 (październik-styczeń) zorganizowano sześć sesji: pierwsza (Lwów) – kontynuacja wcześniejszych – poświęcona była filozofii nauki, druga (Cieszyn), organizowana razem ze “szkołą” Akademii “Artes Liberales”, na przykładzie Śląska rozpatrywała problematykę tożsamości narodowej w wielokulturowym środowisku, tematykę trzeciej (Warszawa), którą również była kontynuacją, stanowiło “Translatorium” – warsztaty przekładu w ramach języków słowiańskich, czwarta (Warszawa) była poświęcona zagadnieniom edukacyjno-wychowawczym, rozpatrywanym z punktu widzenia założeń edukacji liberalnej i doświadczeń Programu “Prometeusz”, piąta z kolei (Warszawa) stanowiła kontynuację cyklu “Białoruś i Pogranicza”, a szósta (Warszawa) rozpatrywała zagadnienia językoznawcze.

Zimą/wiosną 2003 (luty-kwiecień) zorganizowano cztery sesje, które stanowiły kontynuacje wcześniejszych: pierwsza (Warszawa) poświęcona była dawnej historii i składała się z dwu modułów, z których pierwszy rozpatrywał problematykę edukacji i wychowanej w dawnej Rzeczypospolitej, a drugi – źródła do Rusi Kijowskiej, tematyką sesji drugiej (Warszawa) były teoria i historia teatru, sesja trzecia (Poznań/Gniezno), organizowana razem ze “szkołą” Akademii “Artes Liberales”, rozpatrywała mity początku w różnych kultury ludzkiej, czwarta (Warszawa) była poświęcona problematyce tożsamości małych narodów i grup etnicznych na przykładzie Tatarów.

Latem/jesienią 2003 (lipiec-wrzesień) zorganizowano trzy sesje. Pierwsza (“Polski język, kultura i literatura” w Cieszynie) była przeznaczona wyłącznie dla studentów MISH we Lwowie, druga (dwa moduły: w Warszawie i Lwowie) stanowiła kontynuację sesji poświęconej filologii klasycznej, a trzecia to była kolejna edycja “Międzynarodowej Szkoły Prawa Rzymskiego”

Jesienią/zimą 2003 (październik-grudzień) zorganizowano sześć sesji. Pierwsza (w Kazimierzu i Warszawie) była poświęcona retoryce, druga (dwa moduły: w Warszawie i Kiejdanach) badała wpływ piśmiennictwa Sienkiewicza na tożsamość narodową, trzecia (w Mińsku) była prezentacja kultury, literatury i języka białoruskiego, czwarta (w Warszawie) stanowiła kontynuację sesji poświęconej dziedzictwu kultury żydowskiej, piąta (Warszawa) była kolejną edycją seminarium lwowsko-warszawskiego “Filozofia Nauki”, a szósta (Warszawa), łączona ze szkoła Akademii “Artes Liberales” była poświęcona problematyce tożsamości.

Zimą/wiosną 2004 (styczeń-marzec) zorganizowano trzy sesje. Pierwsza (w Warszawie) była poświęcona językoznawstwu, druga (także w Warszawie) dziedzictwu antyku i recepcji tradycji klasycznej, a trzecia ( we Wrocławiu), połączona ze szkołą Akademii “Artes Liberales”, była poświęcona problematyce tożsamości miasta.

Wiosną/latem 2004 (kwiecień-czerwiec/lipiec) zorganizowano sześć sesji. Pierwsza (w Warszawie) była poświęcona dialektologii, druga (również w Warszawie) tragediom Szekspira, trzecia (we Wrocławiu) Wrocławiowi jako europejskiej metropolii, czwarta (w Warszawie) – kontynuacja wcześniejszych – filologii klasycznej, piąta (we Lwowie) – kontynuacja wcześniejszych – problematyce przekładu, a szósta – także kontynuacja (w Warszawie i Horkach k. Mohylewa) problematyce białoruskiego pogranicza.

Latem/jesienią 2004 (lipiec-sierpień-wrzesień-październik) zorganizowano trzy sesje. Pierwsza (objazd po zachodniej Ukrainie) stanowiła kotynuację wcześniejszej poświęconej odczytywaniu twórczości Sienkiewicza prze Ukraińców, druga (Warszawa) stanowiła czwarte wydanie Międzynarodowej Szkoły Prawa Rzymskiego, trzecia (Lwów) była językoznawczym spotkaniem poświęconym problematyce dialektologii ukraińskiej i polskiej.

Jesienią/zimą 2004/05 (październik-listopad-grudzień-styczeń) zorganizowano cztery sesje. Pierwsza (Warszawa-Supraśl) stanowiła kontynuację wcześniejszym, poświęconych problematyce małych narodów i grupa etnicznych ze szczególnym uwzględnieniem Tatarów, druga (Lwów) była kolejną edycją warszawsko-lwowskiego seminarium “Filozofia nauki”, trzecia (Warszawa), organizowana razem z Akademią “Artes Liberales” była drugą częścią sesji poświęconej problematyce tożsamości, a czwarta, będąc nową formuła sesji, adresowaną do doktorantów, była poświęcona metodologii badań w humanistyce.

Zimą/wiosną 2005 (luty-marzec-kwiecień-maj/czerwiec) zorganizowano pięć sesji. Pierwsza (Warszawa) była kontynuacją poprzednich i była poświęcona filologii klasycznej. Druga (Kraków) organizowana razem z Akademią “Artes Liberales” była poświęcona problematyce Oświecenia, trzecia (Warszawa) była kolejną edycją sesji o tematyce szekspirowskiej, czwarta (Wilno) była poświęcona historii Wilna, a piąta, będąc nową formułą sesji, była poświęcona szansom kształcenia interdyscyplinarnego w ramach MISH.

Latem 2005 (czerwiec-lipiec-sierpień-wrzesień) zorganizowano cztery sesje. Pierwsza (Warszawa) była poświęcona recepcji kultury klasycznej, druga (Supraśl) była podsumowaniem dotychczasowych sesji poświęconych tematyce pogranicza, trzecia (Warszawa) była piątą edycją Międzynarodowej Szkoły Prawa Rzymskiego, a czwarta (Warszawa, z drugą częścią we Lwowie) była poświęcona problematyce autonomii uniwersyteckiej.

2005/06-2008 Kontynuacja

Celem programu jest kontynuacja i rozwój dotychczasowej Międzynarodowej Szkoły Humanistycznej Europy Środkowej i Wschodniej (MSH), stworzonej jako projekt współpracy między OBTA UW i wiodącymi uniwersytetami w Polsce, Ukrainie i Białorusi. MSH okazało się systemem bardzo efektywnym w kształceniu młodej kadry. W latach akademickich: 2005/05, 2006/07 oraz 2007/08 program ma na celu przede wszystkim przygotowanie młodej kadry naukowej spoza Unii Europejskiej do uczestnictwa w Europejskiej Przestrzeni Edukacyjnej, które jest celem Procesu Bolońskiego.

Jesienią/zimą 2005 (październik-listopad-grudzień) zorganizowano trzy sesje. Pierwsza (Warszawa) była poświęcona problem nauczania humanistyki, druga (Warszawa) pytaniu o pojęcie “cywilizacji śródziemnomorskiej”, a trzecia była pierwszą z cyklu sesji poświęconych twórczości i recepcji Adama Mickiewicza.

Zimą/wiosną 2006 (styczeń-luty-marzec-kwiecień) zorganizowano osiem sesji. Pierwsza (Warszawa) jako druga część z cyklu sesji “Co to jest Śródziemnomorze?”, była poświecona kulturze greckiej, druga (Warszawa) była dedykowana komediom Szekspira, trzecia (Warszawa-Kowno) stanowiła kontynuację wcześniejszej poświęconej twórczości Mickiewicza, czwarta (Warszawa), łaczona sesja AAL/MSH zajmowała się miejscem semiotyki we współczesnej humanistyce, piata (Warszawa) była kontynuacja wcześniejszych sesji poświęconych filozofii nauki, szósta (Toruń-Gniezno) łączona sesja MSH/AAL rozpatrywała sprawy wielokulturowości, siódma (Warszawa) była kontynuacja wcześniejszych, poświęconych pograniczom Białorusi, a ósma (Warszawa) rozpatrywała sprawy ukraińsko-polskich kontaktów językowych.

Wiosną/latem 2006 (maj-czerwiec-lipiec-sierpień) zorganizowano pięć sesji. Pierwsza (Warszawa) była poświęcona Wielkiemu Tygodniowi, druga roli Kijowa w historii (Kijów), trzecia (Warszawa) roli inteligencji w historii Europy Środkowej i Wschodniej, czwarta (także w Warszawie – kontynuacja wcześniejszych) była poświęcona filologii klasycznej, a piąta (Rzym) otwiera nowy cykl sesji poświęconych Rzymowi jako miastu azylu.

Jesienią/zimą 2006 (wrzesień-październik-listopad-grudzień) zorganizowano sześć sesji: pierwsza (Rostów nad Donem) była poświęcona problematyce społeczności lokalnych południa Rosji i wschodu Ukrainy, druga (Warszawa) – bibliotekoznawstwu, trzecia (Warszawa) – programom kultury antycznej w Uniwersytecie Lwowskim, czwarta (Warszawa) – roli Syberii, piąta (Warszawa) – kontynuowała wcześniejsze sesje, poświęcone problematyce Białorusi i pogranicza, a szósta (łączona sesja MSH/AAL, także w Warszawie) była poświęcona roli autonomii uniwersyteckiej i misji nauczycielskiej jako elementów społeczeństwa obywatelskiego.

Zimą/wiosną 2007 (styczeń-luty-marzec-kwiecień-maj-czerwiec) zorganizowano sześć sesji: pierwsza (Lublin) była poświęcona problematyce natchnienia, druga (Warszawa) – lekturze arcydzieł regionu Śródziemnomorza (antyk), trzecia (Warszawa) – kontaktom językowym polsko-wschodniosłowiańskim, czwarta jako sesja łączona MSH/AAL (Warszawa/Gniezno) – problematyce interdyscyplinarności w badaniach humanistycznych, piąta (Warszawa) – kulturze I-ej Rzeczypospolitej z modułem poświeconym wpływom włoskim na kulturę regionu Europy Środkowo-Wschodniej, a szósta (Warszawa) lingwistyce korpusowej.

Latem/jesienią/zimą (lipiec-sierpień-wrzesień-październik-grudzień) zorganizowano siedem sesji: pierwsza (Warszawa) poświęcona była problematyce interdyscyplinarności na studiach doktoranckich, druga (Warszawa) programom kultury antycznej w Uniwersytecie Lwowskim, trzecia (Lwów-Warszawa) kontynuowała cykl seminariów, poświęcony filozofii nauki, czwarta (Warszawa) była poświęcona dziedzictwu tradycji włoskiej w kulturze Europy Środkowo-Wschodniej, piąta (Warszawa) była poświęcona dziedzictwu kultury antycznej w twórczości dwu wielkich postaci w historii literatury: Stanisława Wyspiańskiego i Nikosa Kazantzakisa, szósta (Warszawa, łączona sesja AAL/MSH) rozpatrywała problemy tożsamości i autonomii, siódma (Warszawa) była poświęcona interdyscyplinarności i pojęciu klasyki w naukach humanistycznych.

Zimą/wiosną 2008 (styczeń-luty-marzec-kwiecień-maj) zostały zorganizowane trzy sesje: pierwsza (Warszawa) rozpatrywała kwestie wzajemnych zapożyczeń i kontaktów językowych w językach słowiańskich, druga, łączona sesja MSH/AAL (Katowice), była poświęcona relacjom człowieka i maszyn, trzecia (Warszawa) stanowiła trzecie z kolei seminarium, współfinansowane ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej pozostających w dyspozycji Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej i poświęcone relacjom kulturalnym, artystycznym i intelektualnym Italii z Europa Środkowo-Wschodnią.

Latem 2008 (czerwiec-lipiec-sierpień) zostały zorganizowane trzy sesje: pierwsza (Warszawa) była poświęcona ikonie i aktualności tradycji bizantyńskiej we współczesnym świecie, druga (Warszawa) była kolejną edycją Międzynarodowej Szkoły Prawa Rzymskiego, współfinansowaną ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej pozostających w dyspozycji Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej, trzecia (Warszawa), adresowana głównie do pracowników Biblioteki im. Stefanyka we Lwowie, rozpatrywała problemy bibliotekoznawcze.

Jesienią/zimą 2008 (wrzesień-październik-listopad-grudzień) zorganizowano sześć sesji; pierwsza, rozpoczęta jeszcze w kwietniu we współpracy z Akademią Humanistyczną im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku i współfinansowana ze środków UE Programu Erasmus Mundus była poświęcona problematyce przenikania się kultur, druga (Warszawa) była poświecona pracy nad powstającym słownikiem ukraińsko-polskim i polsko-ukraińskim, trzecia (Warszawa) była ostania edycją seminarium, współfinansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej pozostających w dyspozycji Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej i poświęconego relacjom kulturalnym, artystycznym i intelektualnym Italii z Europą Środkowo-Wschodnią, czwarta (Warszawa) była poświęcona relacjom z Afryką i problemom doby kolonialnej i postkolonialnej na bazie “W pustyni i w puszczy” Sienkiewicza, piąta (Warszawa) stanowiła drugą część warsztatów słownikowych ukraińsko-polskich i polsko-ukraińskich, szósta (Warszawa) rozpatrywała rolę elit i ich miejsce w kulturze i autonomii akademickiej i poruszała także problematykę pamięci historycznej.

W ramach programu Kontynuacja w 2005-08 sesje zorganizowano w Warszawie, Kownie, Kijowie, Rzymie, Rostowie nad Donem, Gnieźnie, Lwowie, Katowicach i Pułtusku. Wzięło w nich udział 1453 uczestników liczonych osobno dla każdej sesji, co oznacza, że jedna osoba mogła uczestniczyć w więcej niż jednej sesji. Połowa z ich grona przyjechała z Ukrainy (753 osoby), inni pochodzili z Polski (476), Białorusi (144), Rosji (74), Włoch (23), Litwy (6), Mołdawii (2), Austrii (1), USA (1) oraz Chin (1).

W ramach programu Kontynuacja w 2005-08 przeprowadzono 3381 godzin dydaktycznych. Zajęcia prowadziło 1242 wykładowców i panelistów (liczonych osobno dla każdej sesji, co oznacza, że jedna osoba mogła wykładać na więcej niż jednej sesji) z wielu krajów: Polska – 848, Ukraina – 124, Rosja – 94, Białoruś – 39, Włochy – 22, Węgry – 20, Litwa – 13, USA – 13, Hiszpania – 12, Niemcy – 10, Bułgaria – 7, Grecja – 7, Czechy – 5, Słowacja – 4, Serbia i Czarnogóra – 3, Gruzja – 3, Austria – 3, Macedonia – 2, Albania – 2, Francja – 2, Kanada – 2, Estonia – 2, Norwegia – 2, Holandia -2, Chorwacja – 1 oraz Finlandia -1.

2009- Międzynarodowa Szkoła Europy Wschodniej MSH EW

We wrześniu 2008 skończyła sie ostatnia faza sponsoringu ze strony Open Society Institute Higher Education Suport Program (OSI HESP) – kierownictwo MSH podjęło decyzję o przekształceniu dotychczasowej MSH w MSH EW, która zachowując dotychczasowe ramy programu – będzie kładła nacisk na badania naukowe doktorantów z krajów na wschód od Polski oraz współpracę MSH EW z nowopowołanym w UW unikatowym kierunkiem studiów artes liberales, prowadzonym w Kolegium ‘Artes Liberales’ (CLASs), jednostce wspólnej Uniwersytetu Warszawskiego, Christian A. Johnson Endeavor Foundation (Nowy York, USA) oraz Fundacji “Instytut Artes Liberales“.

W pierwszej połowie 2009 (styczeń-luty-marzec-kwiecień-maj-czerwiec) zorganizowano dziesięć sesji: pierwsza (Warszawa) była poświęcona szkoleniu tutorów z Kolegium MIGO w Rostowie nad Donem, druga (zorganizowana w Warszawie razem z Fundacją Rektorów Polskich – odbyły sie trzy takie spotkania) rozpatrywała rolę uniwersytetu w kształceniu elit społecznych, trzecia (Warszawa) była pierwszą edycją Laboratorium Badań Naukowych stypendystów IBI AL UW, czwarta (Warszawa) – wspólna sesja MSH EW z Interdyscyplinarnymi Studiami Doktoranckimi AAL (ISD AAL) – rozpatrywała kwestię relacji pomiędzy językiem, mediami i kulturą, piąta – organizowana wspólnie z Instytutem Teoretycznych i Historycznych Studiów Humanistycznych w moskiewskiej Szkole Wyższej Ekonomii (IGITI) – poświecona była problemowi tradycji klasycznej i autorytetu w wymiarze społecznym, szósta (organizowana razem z Akademią Humanistyczną im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku) rozpatrywała kwestie świadomości narodowej narodów Syberii, siódma (Warszawa) była poświęcona znaczeniu kolegium w życiu uniwersytetu na przestrzeni wieków, ósma to druga edycja szkolenia tutorów z Kolegium MIGO w Rostowie nad Donem, dziewiąta (Warszawa) rozpatrywała kwestie dyskursu politycznego w I-ej Rzeczypospolitej, a dziesiąta (Warszawa) to druga edycja Laboratorium Badań Naukowych stypendystów IBI AL UW.

W drugiej połowie 2009 (lipiec-sierpień-wrzesień-października-listopad-grudzień) zorganizowano pięć sesji: pierwsza (Warszawa) była kolejną edycją (lingwistyczną) Laboratorium Badań Naukowych stypendystów IBI AL UW, druga (Warszawa) była trzecią z kolei sesją poświęconą problemom bibliotekoznawstwa, trzecia (Warszawa) była poświęcona literackim i kulturowym relacjom człowieka z krasnoludkami, czwarta (Warszawa) to były warsztaty leksykograficzne, a piąta rozpatrywała problemy integracji systemu szkolnictwa wyższego Ukrainy z Europejskim Obszarem Szkolnictwa Wyższego.

W roku 2010 zorganizowano w Warszawie łącznie 8 sesji: cztery (kwiecień, czerwiec, lipiec, listopad-grudzień) odbyły się w ramach Laboratorium Badań Naukowych, zorganizowano także sesję poświęconą pamięci narodów i ludów Syberii (maj), sesję omawiającą problematykę pogranicza z punktu widzenia etnolingwistyki i “historii mówionej” (lipiec), sesję bibliotekoznawczą, zamykającą pełny cykl współpracy ze lwowską Biblioteką im. W. Stefanyka (wrzesień) oraz sesję poświęconą problematyce Reformacji (październik).

W pierwszej połowie roku 2011 (styczeń-czerwiec) zorganizowano w Warszawie i Rostowie nad Donem dwie sesje w ramach programu pilotażowego: Academia in Public Discourse. Pierwsza sesja w Warszawie poświęcona była dyskusji nad relacjami polsko-rosyjskimi w kontekście transatlantyckiej polityki bezpieczeństwa, druga (w Rostowie nad Donem) nawiązywała do cyklu seminariów on-line i była poświęcona sytuacji uniwersytetu we współczesnym świecie.

W drugiej połowie roku 2011 (lipiec-grudzień) zorganizowano trzy sesje. Pierwsza z nich (Warszawa) była poświęcona filologii klasycznej i wzięli w niej udział białoruscy studenci z Mińska i Grodna, druga (Wrocław) dotyczyła translatoryki i relacji między literaturami polską i ukraińską, trzecia (Warszawa) rozpatrywała w ramach Academia in Public Discourse relacje polsko-rosyjskie i wzajemne klisze.

Rok 2012 w działalności MSH EW to przede wszystkim funkcjonowanie programu Academia in Public Discourse; w ramach tego programu zorganizowano trzy poprzedzone seminariami on-line debaty: dwie w Warszawie i jedną w Petersburgu oraz przeprowadzono seminarium poświęcone tematyce syberyjskim, realizując autonomiczny moduł programu. Ponadto w ramach polsko-rosyjskiej wymianu młodzieży zorganizowany objazd po północno-wschodniej Polsce i Obwodzie Kaliningradzkim w 200 lat od wyprawy Napoleona przeciw Rosji, a także realizowano program mający na celu zapobieganie korupcji w systemie szkolnictwa wyższego Ukrainy.

W ramach Międzynarodowej szkoły Humanistycznej Europy Wschodniej (MSH EW), tj. od początku 2009 roku, sesje organizowano w Warszawie, Rostowie nad Donem, Petersburgu i Kaliningradzie.

Brało w nich udział 731 uczestników liczonych osobno dla każdej sesji, co oznacza, że jedna osoba mogła uczestniczyć w więcej niż jednej sesji). Połowa z ich grona przyjechała z Rosji (284 osoby), inni pochodzili z Ukrainy  (238), Białorusi (73) oraz Polski (136).

Na program Międzynarodowej szkoły Humanistycznej Europy Wschodniej (MSH EW), (od roku 2009) złożyły się 1412 godziny dydaktyczne, z których studenci budowali sobie tok studiów podczas sesji. Zajęcia prowadziło 657 wykładowców i panelistów (liczonych osobno dla każdej sesji, co oznacza, że jedna osoba mogła wykładać na więcej niż jednej sesji) z wielu krajów: Polska – 450, Ukraina – 91, Rosja – 90, Białoruś – 37, UK- 3, Niemcy – 2, Szwajcaria – 1, Holandia – 1.

Podsumowanie

Sesje w latach 1999/2012 organizowano we Lwowie, Warszawie (Orońsku, Perkozie, Stężycy, Miętnem, Supraślu), Mińsku, Grodnie, Mozyrzu, Białymstoku, Lublinie, Cieszynie, Poznaniu i Gnieźnie, Kazimierzu, Kiejdanach, Wrocławiu i Horkach k. Mohylewa, Krakowie, Wilnie, Kownie, Kijowie, Rzymie, Rostowie nad Donem, Katowicach, Pułtusku, Kaliningradzie i Petersburgu. Brało w nich udział 4208 uczestników liczonych osobno dla każdej sesji, co oznacza, że jedna osoba mogła uczestniczyć w więcej niż jednej sesji). Połowa z ich grona przyjechała z Ukrainy (2020 osób), inni pochodzili z Polski (1018), Białorusi (606), Rosji (461), Litwy (47), Włoch (23), Czech (8), Niemiec (5), Czarnogóry (3), Chorwacji (3), USA (3), Mołdawii (3), Węgier (2), Słowacji (2), Austrii (1), Rumunii (1) i Bułgarii (1) oraz Chin (1).

Na całość Programu (od roku 1999) złożyło się 14522 godzin dydaktycznych, z których studenci budowali sobie tok studiów podczas sesji. Zajęcia prowadziło 3433 wykładowców (liczonych osobno dla każdej sesji, co oznacza, że jedna osoba mogła wykładać na więcej niż jednej sesji) z wielu krajów: Polska – 2321, Ukraina – 445, Rosja – 218, Białoruś – 186, Litwa – 48, Włochy – 48, USA – 34, Węgry – 23, Niemcy – 24, Hiszpania – 12, Bułgaria – 9, Czechy – 8, Grecja – 7, Holandia – 6, Zjednoczone Królestwo – 6, Słowacja – 4, RPA – 4, Kanada – 4, Gruzja – 3, Francja – 3, Szwecja – 3, Serbia i Czarnogóra – 3, Austria – 3, Albania – 2, Estonia – 2, Norwegia – 2, Szwajcaria – 1, Macedonia – 1, Izrael – 1, Chorwacja -1 oraz Finlandia – 1.