Przedstawiana dwutomowa monografia, wspólny plon badań interdyscyplinarnego zespołu, który w ciągu trzech lat rozrósł się z trzech do ponad dwudziestu pięciu osób, ujmuje sprawy cypryjskie z różnych perspektyw i w aspekcie zarówno synchronicznym, jak i diachronicznym. Archeolodzy, którzy sami na wyspie „kopali” i nadal prowadzą tam badania, prezentują z konieczności tylko w nieznacznej części, imponujący, a nieznany szerzej dorobek archeologii polskiej na Cyprze.
Teksty poświęcone dziejom wyspy kładą nacisk na te wydarzenia i procesy historyczne, które wpłynęły na współczesną złożoną sytuację wyspy. Książka zawiera pierwszy w języku polskim zarys całkowicie nieznanego w Polsce oryginalnego dorobku literackiego cypryjskich twórców – od epoki antycznej po współczesną (w tym także twórczość Turkocypryjczyków) – ze szczególnym uwzględnieniem problemów wynikających z tak zwanej kwestii językowej, a także z wielokulturowości Cypru i trudnej koegzystencji dwóch społeczności (greckiej i tureckiej). Jest jednocześnie wprowadzeniem do niektórych aspektów kultury ludowej Cypru (tradycyjna obyczajowość, folklor, kuchnia). Wreszcie tropi związki Cypru z Polską, przygląda się problemom współczesnej Polonii cypryjskiej, a także szuka śladów obecności Cypru i Cypryjczyków w piśmiennictwie polskim.